Statenlid Wybren Bakker over lessen die we vast willen houden na twee jaar coronapandemie: het belang van fysiek contact voor de rol van volksvertegenwoordiging.
En plots was daar weer dat gevoel. Dat echte contact. Het overviel me tijdens een ontmoeting met jonge boeren naar aanleiding van de stikstofbrief van het Kabinet juni 2022.
Dit zijn de momenten als volksvertegenwoordiger waarom ik in de politiek ben. Dichtbij, horen, opsnuiven, voelen en dialoog! Wat heb ik het tijdens de coronajaren gemist.
Ik drijf op contact, op verbinding. In het politieke gaat het vaak over winnen, over scoren. Mij is vanaf de opvoeding echter ook meegegeven om naar de ander te luisteren en vooral ook samen te zoeken naar wat wel kan. Misschien dat ik daarom later de zorg ben ingegaan? Helpend willen zijn, nabij de ander staan, regie laten bij de ander. Maar bovenal mee oplossingen zoeken voor de vraagstukken van vandaag en morgen. Dat drijft mij vooruit. Daar heb ik contact voor nodig. Ik genoot voor corona van de vele momenten van contact met belangengroepen. Juist ook als het schuurde tussen verwachtingen en mogelijkheden.
Het werken als volksvertegenwoordiger in coronatijd van achter een scherm zorgde dat alles wat mij drijft in de knel kwam. Ik werd niet meer gevoed met direct gevoel. Het politieke werd afvinken, een rationeel geheel van menselijke postzegels en stemknoppen. De mens, mijn collega’s of insprekers verwerden tot beeld. Het samen zoeken, lichaamstaal lezen, het informele, de echte verbinding was er niet meer.
Als de coronatijd me een ding heeft geleerd is het dat ik niet zonder direct contact met belanghebbenden kan, niet zonder intermenselijke contacten. Contact als volksvertegenwoordiger, als mens, als politicus met anderen is mijn zuurstof. Politiek is mensenwerk. En daar heb je oprecht elkaar fysiek willen ontmoeten voor nodig.